-Μπαμπά να πάρω λίγο την μηχανή;
-Να την πάρεις αλλά να προσέχεις.....
Δεν πρόλαβα ούτε να τις εξηγήσω πώς να την κρατήσει .Την πήρε με ένα πάθος και ένα σεβασμό ταυτόχρονα και άρχισε να κινείται στο χώρο τραβώντας φωτογραφίες.
Προσπαθούσε να περνά απαρατήρητη κοιτώντας μας όλους μέσα από τον φακό .
Την Έλενα, την Αναστασία, την Ευαγγελία, την Πόπη, τον Γιάννη, εμένα και κάθε φορά ερχόταν και ρώταγε: «μπαμπά καλή;»
«Τράβα και θα τις δούμε μετά», της έλεγα .Ήταν όμως καλές, πάρα πολύ καλές!
Τα συναισθήματα φούντωναν μέσα μου, όχι για τις φωτογραφίες, αν ήταν καλές ή κακές αλλά για το πάθος της να αποθανατίσει τις σκέψεις της.
Βούρκωσα........
H μόνη μου διέξοδος ήταν να πάρω μια μικρή φορητή και να την τραβήξω κι εγώ έτσι αθόρυβα και απλά όπως τραβούσε αυτή την αδερφή της εκείνη την στιγμή…......
1 σχόλιο:
Πέρασα και από το άλλο σου blog, ξέρεις να γράφεις με το φως και η φωτογραφική σου ματιά δείχνει να ΄ναι πολυεπίπεδη. Βλέποντας την μικρή σου εδώ και ξέροντας ότι δεν θα πρωτοτυπήσω σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα: "Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει"
Έχεις λόγους να καμαρώνεις! Και να βουρκώνεις επίσης! Να τη χαίρεσαι!
ΥΓ: Όμορφα θα ήταν η μηλιά και το μικρό της μηλαράκι να γεμίσουν πολλές σελίδες γραμμένες με του φωτός την πένα, βιβλία ολόκληρα...
Δημοσίευση σχολίου